Manifest Kandela to opublikowany w 1998 roku w American Journal of Psychiatry artykuł A New Intellectual Framework for Psychiatry zawierający propozycje założeń, na których opierać się ma współczesna psychiatria:
1. Wszystkie czynności umysłu stanowią odzwierciedlenie czynności mózgu
2. Czynniki genetyczne mają znaczenie w determinacji czynności umysłu i zaburzeniach psychicznych
3. Czynniki zewnętrzne poprzez wpływ na procesy uczenia się mogą modyfikować ekspresję genów
4. Zmiany w ekspresji genów pod wpływem uczenia się powodują modyfikację połączeń synaptycznych; ma to związek z kształtowaniem się osobowości oraz powstawaniem zaburzeń psychicznych
5. Psychoterapia powoduje zmiany przez wpływ na procesy uczenia się
W pierwszej chwili manifest ten wydał mi się dość kontrowersyjny. Wynika z niego, że wiele chorób psychicznych może mieć podłoże genetyczne. Po szerszym przegrzebaniu tematu dowiedziałem się jednak, że we współczesnej psychiatrii w ogóle nie używa się pojęcia choroba psychiczna.
Po raz pierwszy zrezygnowano z terminu choroby psychicznej w trzeciej wersji amerykańskiej klasyfikacji zaburzeń psychicznych (DSM) w 1980. Impulsem do tych zmian był eksperyment Davida Rosenhana.
Wszystko zaczęło się od wprowadzenia do szóstej wersji Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób rozdziału nt. zaburzeń psychicznych (1949). Dokonano wówczas podziału na dwie grupy kategorii diagnostycznych: odpowiadających chorobom psychicznym oraz innym zaburzeniom psychicznym. W Polsce od 1997 roku całkowicie zrezygnowano z tego podziału. Zatem również u nas termin "choroby psychiczne" nie funkcjonuje w fachowej nomenklaturze. Niestety pojęcie "choroby psychicznej" występuje nadal w polskim prawie karnym i cywilnym. Nastręcza to szereg problemów wobec zasadniczego braku zgody współczesnej psychiatrii na rozpoznawanie tzw. "chorób psychicznych".
Jeśli chodzi zaś o przyczyny zaburzeń psychicznych. Psychiatria biologiczna wiąże zaburzenia psychiczne z przyczynami neurochemicznymi (w tym paradygmacie przyjmuje się największy wpływ genów). Psychologia najczęściej łączy większość zaburzeń z czynnikami intrapsychicznymi, doświadczeniami społecznymi i poziomem nasilenia stresu. Skrajne podejście, jak antypsychiatria, czy psychologia systemowa przerzucają ciężar patologii z procesów intrapsychicznych na interakcje społeczne, zwłaszcza związane z rodziną pochodzenia.
Źródło: wikipedia
